"Ja sam ti knez i vrhovni gospodar, pa ako hoćeš-hoćeš,

a ako nećeš , opet hoćeš!" 

PROGRAM PUTOVANJA

Polazak iz Beograda,  u jutarnjim časovima sa parking iza Hotela Hayat, na okretnicama 35 i 27E, Staro Sajmište ( preko puta Gradske kafane) i vožnja do sela Gornja Dobrinja rodnog sela Miloša Obrenovića.

Spomen kompleks u selu Gornja Dobrinja se nalazi u podnožju planine Maljen na 20 km severno od Požege. Sastoji se od crkve Svetih Apostola Petra i Pavla, čardaka, zvonika i spomenika knezu Milošu. Crkvu Svetih Apostola Petra i Pavla je 1822. godine na mestu stare crkve brvnare podigao Miloš Obrenović, kao svoju zadužbinu. Nalazi se u centru sela. Izgrađena je od kamena i cigle. Ikonostas je postavljen 1883. godine, prethodno izrađen u Beču  i dar je kralja Milana Obrenovića. Glavni slikar je bio Đorđe Krstić. U kompleksu se nalazi i očuvani čardak kneza Miloša. Podigao ga je  1860. godine kao poklon zadužbinu svom ocu Todoru. Ovo neobično zdanje vredan je spomenik narodnog neimarstva. Njegova osnovna funkcija je bila smeštaj i boravak kneza i njegovih gostiju za vreme crkvenih sabora i drugih svečanosti. Donji deo ove građevine je česma sa izvorom hladne pitke vode. Istočno od čardaka je spomenik knezu Milošu Obrenoviću. Napravljen je 1990. godine a delo je vajara Miroslava Protića, rodom iz Gornje Dobrinje Nedaleko od kompleksa nalazi se par značajnih građevina. Škola podignuta 1857. godine i stambena zgrada sveštenika, učitelja i kraljevog poslanika Milana Popovića izgrađena 1890. godine. Na raskršću glavnog puta za Požegu, Milanovac i seoskog puta za selo Duškovci je stara mehana napravljena 1869 god. Pored ovog izuzetnog kulturnog zdanja, okolina manastira je isto tako zadivljujuće lepa, čista i očuvana u tipičnom seoskom ambijentu. Nakon obilaska spomen kompleksa odlazak u grad Požega. Poseta kružnom trgu u centru grada  i  Muzeju Železnice.

Požega je grad koji se nalazi se u zapadnoj Srbiji, u prostranoj i osunčanoj kotlini u kojoj se granaju donji tokovi Skrapeža, Moravice i Đetinje od kojih nastaje Zapadna Morava. Najniža zona naselja zatvorena je sa severa Maljenom, sa istoka masivima Ovčara i Kablara, sa juga Blagajom i sa zapada blagim padinama Trešnjice. Požega je jedno od najvažnijih saobraćajnih čvorišta u ovom delu Srbije. Ovakav saobraćajni položaj doprinosi da Požega bude na raskršću dva pojasa intenzivnog razvoja, duž Zapadne Morave i duž poteza Beograd – Bar. Najstarije pronađene naseobine ovog kraja potiču iz srednjeg neolita (mlađeg kamenog doba), oko 2600 godine pre nove ere. Ove krajeve naseljavaju Iliri, dok u I veku nove ere ovde dolaze rimski osvajači. Za vreme cara Hadrijana, oko 150. godine nove ere u neposrednoj blizini današnje Požege, selo Visibaba, Rimljani podižu grad od većeg značaja, poznat pod imenom Municipium Malavestum. U srednjem veku Požega se pojavljuje u Studeničkoj povelji 1196. godine velikog župana StefanaNemanje. U periodu turskih osvajanja Staru Požegu spalili su užički Turci 1805. godine. Najveći procvat ovaj grad doživeo je u vremenu kneza Miloš koji je uputio pismo svom bratu Jovanu 12. marta 1832. godine (po starom kalendaru) i poslao Lazara Zubana, “državnog indžinera“, da sačini urbanistički plan Požege. Na mestu osnivanja grada nastao je kružni trg koji je postao simbol grada. Oko “kruga” su nicale kuće, kafane, mehane, dućani, a sam centar krasila je spomen- česma oslobodiocima, okružena cvećem i zelenilom. Danas, posle 180 godina, kružni trg je ostao glavno obeležje ovog grada zajedno sa prelepom spomen-česmom od belog kamena. Godine 2012. Trg je dobio moderniji izgled i dobio NIN-ovu nagradu za najuspešnije arhitektonsko delo, a proglašen je i za najlepši trg u Srbiji. Prema projektu požežanke Dragane Stefanović u krug kneževog arhitekte Zubana, smeštene su 3 fontane sa rasvetom u boji, 2 amfiteatra, letnja pozornica namenjena raznim manifestacijama, kružna promenada i dosta zelenila koje okružuje popločan trg. 

Muzej Železnice je jedini muzej u Požegi i nalazi se pored nove železničke stanice, na kilometar od centra grada. Požeški muzej počeo je sa radom 12. aprila 1990. Od ideje o formiranju ovakvog muzeja pa do njene realizacije proteklo je punih deset godina. Pokretač inicijative o formiranju muzeja uzanih pruga bio je Stojan Stamatović, koji je svoj radni vek proveo na železnici, radeći kao skretničar, manevrista, kondukter, otpravnik vozova, šef stare i nove železničke stanice u Požegi. Na uređenoj površini od oko 1,5 hektara nalazi se više od 500 orginalnih eksponata uzanog koloseka koji predstavljaju deo istorijskog i tehničkog razvoja srpskih, ali i bivših jugoslovenskih republika. Stanična zgrada je originalnog enterijera i pripada tipu tipske stanične zgrade sa uzanih pruga. Sagrađena je po uzoru na  stanicu u Preljini kod Čačka. Sastoji se od: čekaonice, kancelarije otpravnika vozova i kancelarije šefa stanice. Postavku muzeja čine i četiri stanična koloseka ukupne dužine 645 metara. Na četiri koloseka smešteno je 10 parnih, 18 putničkih i teretnih vagona i četiri železnička bicikla. Najznačajniji eksponat je lokomotiva Rama iz 1873. godine. Proizvedena je u nemačkoj firmi Kraus, a smatra se da je ona dovukla prvi voz u Sarajevo. Trenutno je jedina lokomotiva u voznom stanju. Pored nje, tu su: prva jugoslovenska i prva lokomotiva proizvedena na Balkanu 1882. godine. Nastavak putovanja ka selu Zlakusa.

Zlakusa je selo koje ima dušu i kolorit, tradiciju i budućnost, istoriju i mladost. Privlači čistim vazduhom, očuvanom prirodom, šumama sa dobrim prinosima ukusnih pečuraka, livadama punim jagoda i lekovitog bilja, sa petnaestak ribnjaka sa pastrmkama duž rečice Petnice. Zlakusa je poznata kao selo grnčara, jer se veliki broj domaćinstava bavi ovim starim zanatom, ne dozvoljavajući da ode u zaborav. U ovom selu možete videti na licu mesta kako se posude prave, tj. grade od gline pomešane sa vezivnim materijalom od mlevenog kalcita. U Zlakusu je lepo doći u proleće kada se budi priroda, lista šuma, cveta poljsko cveće. U svako doba godine može se po najpovoljnijim cenama kupiti tzv. srpski cepter, tj. zlakuško zemljano posuđe koje je čuveno po svom kvalitetu i nezaobilazni je deo ponude na seoskim vašarima, saborima, sajmovima i  u etno-radnjama. Obilazak sela i slobodno vreme za individualne aktivnosti. Nakon obilaska sela Zlakusa odlazak u selo Potpeć i obilazak Potpećke pećine.

Potpećka pećina se nalazi u selu Potpeć u severnom podnožju Drežničke gradine (932 m.n.v.). Ulaz u Potpećku pećinu spada u red monumentalnih dela prirode. Džinovski portal u obliku potkovice, visok 50 m (od korita periodskog toka do svoda), a širok 12 m pri dnu, odnosno 22 m pri vrhu, najviši je pećinski ulaz u Srbiji. Potpećka pećina je izvorskog tipa: nju su izgradile vode ponornica koje poniru u Drežničkoj dolini i posle podzemnog toka u dužini od 4-5 km izbijaju iz pećine ili vrela ispred pećine i grade Petnicu – pećinsku reku.  Spada u red krečnjačkih pećina. Najveća otkrića o ovoj pećini istražio je naš srpski biolog Jovan Cvijić 1914 godina. Danas u njoj možete videti najfinije mozaičke strukture. Slobodno vreme za ručak u obližnjem restoranu. Polazak za Beograd u večernjim časovima.Predvidjeno vreme dolaska u Beograd do 22:00h.