"Dobro je znati šta ljudi misle i govore, ali ne treba svakoga goniti koji što protivno rekne. Osobitno ljude koji, po nesreći, imaju pravo…" -  Vuk Stefanović Karadžić

PROGRAM PUTOVANJA

Polazak iz Beograd,  u jutarnjim časovima sa parking iza Hotela Hayat, na okretnicama 35 i 27E, Staro Sajmište ( preko puta Gradske kafane) i vožnja do manastira Tronoša.

Manastir Tronoša nalazi se 17 km od Loznice, na putu za Krupanj. Po predanju, izgradnja manastira se vezuje za kralja Dragutina, koji je počeo podizati manastir, ali ga je smrt pretekla, pa ga je završila njegova žena Katarina 1317. godine. Tokom perioda Turaka manastir je nekoliko puta paljen, rušen i pljačkan. Obnovljen je 1833. godine uz pomoć kneza Miloša Obrenovića. Manastirska crkva posvećena je Vavedenju Presvete Bogorodice. Oštećena je i tokom Drugog svetskog rata. Ponovo je obnovljena 1961. godine i otada manastirski kompleks poprima današnji izgled. Današnji manastirski kompleks čine: crkva, novi konak sa prostranom trpezarijom, izložbeni prostor i Muzej Vukovog ranog školovanja. Ceo manastirki kompleks je skladan i prilagođen turističkom boravku. Za manastir Tronošu vezan je jedan od najlepših narodnih običaja: Ratarske sveće. Dva susedna sela skupljaju priloge i prilažu manastiru Tronoši u vosku izlivene sveće za Veliki četvrtak. Sveće su visoke oko 2m i teške preko 50 kg. Ni u najtežim danima istorije ovog kraja, ovaj običaj nije prekidan. Nedaleko od manastira Tronoše, nalazi se česma sa izvorskom vodom, koju narodno predanje pripisuje devetorici braće Jugovića i starom Jug - Bogdanu. Iznad česme izdiže se kapela Svetog Velikomučenika Pantelejmona. Prvobitna česma i kapela, po narodnom predanju podignute su uoči Kosovske botke 1388. godine. Mnogo puta su kroz istoriju rušene. Sadašnja kapela sa česmom podignuta je 1968. godine. Nakon obilaska manastira odlazak u rodno selo Vuka Stefanovića Karadžića – Tršić.

Selo Tršić se nalazi na samo 6 kilometara od manastira Tronoša i 6 kilometara od Loznice. Mesto u kojem se rodio 1787.godine Vuk Stefanović Karadžić, najznačajniji srpski filolog, sakupljač narodnih umotvorina, reformator srpskog jezika i pisac prvog srpskog rečnika. Do sela danas vodi asfaltirani put, a čitav kraj zaštićen je zakonom kao mesto izuzetnog kulturnog, istorijskog i prirodnog značaja i ima titulu muzeja na otvorenom. Ukupno 35 razbacanih drvenih kućica koje su povezane malim stazama u autentičnom stanju u kom ih je i sam Vuk Karadžić opisao u svojim delima, čine ovo jedinstveno tipično dinarsko srpsko selo XIX veka, u kojem danas možete prošetati prošlošću.

Vukova kuća gorela je u turskom ognju deset puta. Na tom mestu danas se nalazi nova, autentična kuća kakva je bila dok je on tu provodio detinjstvo. U ovom svojevrsnom etnografskom muzeju moguće je videti kako se ovde živelo s kraja XVIII i tokom XIX veka.  Kroz Tršić protiče mala reka Žeravija koja čini seosku idilu potpunijom.

Kada ste u Tršiću, svakako ćete obići i centralno mesto u selu po imenu Saborište, mesto gde se svake godine u znak sećanja na Vuka Karadžića – velikana naše kulture, održavaju dve najveće i najznačajnije kulturne manifestacije – Vukov sabor i Đački sabor.

Obilazak i slobodno vreme u selu, pauza za kafu i individualne aktivnosti. Nastavak putovanja ka Banji Koviljači i planini Gučevo.

Planina Gučevo spada u red nižih Valjevsko-podrinjskih planina koja pored svog istorijskog značaja, pruža idealne uslove za razvoj sportsko-rekreativnog i izletničkog turizma. Na samo 10 km od Banje Koviljače nalazi se najviše tačke Gučeva – Crni vrh (779 m) koju krasi uređen vidikovac sa kog se pruža predivan pogled ka Banji Koviljači, Loznici i Drini. Na Vidikovcu se nalazi spomenik i kosturnica izginulim srpskim i austrougarskim junacima u Prvom svetskom ratu. Ova planina je takodje poznata po tome što na njoj izvibijaju termo-mineralni izvori banje Koviljače.

Spoj netaknute prirode, guste bukove šume, čistog vazduha, uređenih staza i terena kao i ugostiteljske ponude čine da ova planina postaje sve atraktivnija za pešake, planinare, bicikliste, bajkere i preventivne zdravstvene programe: skupljanje lekovitog bilja, jestivih gljiva i šumskih plodova, Posebno zadovoljstvo nudi ljubiteljima  lova koji ovde mogu pronaći zeca, lisicu, fazana, vuka, srnu, divlju svinju. Obilazak vidikovca, spomenika i kosturnice na vrhu planine Gučevo i slobodno vreme za šetnju pešačkim stazama.Nakon obilaska Gučeva spuštanje do samog podnožja planine i obilazak banje Koviljače.

Banja Koviljača ubraja se  u najpriznatije banje u zemlji i jedno je od najstarijih i najposećenijih lečilišta. Poseduje dva prirodna lekovita činioca: termomineralnu vodu i peloid-lekovito blato. U banji se nalazi Specijalna bolnica za rehabilitaciju “Banja Koviljača”, elitna zdravstvena ustanova u kojoj se sprovodi program medicinske rehabilitacije i lečenja.  U sklopu ove bolnice nalazi se i odeljenje za rehabilitaciju dece koje je prvo takve vrste u zemlji.

Banjski park se prostire na površini od 40 ha sa okolnom šumom, po veličini je drugi park u Srbiji. Sam centar parka čini grandiozna fontana. Najlepši i najznačajniji objekat je Banjska dvorana „Kur salon“, simbol banje, otvoren 1932. godine pod pokroviteljstvom  kralja Aleksandra Karađorđevića pa ovu  banju zato zovu i “Kraljevska Banja“, a zbog raskošnih prirodnih lepota zasluženo nosi naziv “Podrinjska lepotica“. Od ostalih objekata posebnu vrednost imaju Sumporno kupatilo „Kralj Petar I“, blatno kupatilo i banjske vile: Hercegovina, Dalmacija, Bosna, Koviljača i ostale od kojih je oko 80 zaštićeno i čuvaju tajne i duh prohujalih vremena. Slobodno vreme za ručak, obilazka banje i individualne aktivnosti.

U popodnevim časovima odlazak u Loznicu.

Grad Loznica nalazi se podno planine Gučevo, na desnoj obali Drine i smatra se kulturnim i turističkim centrom ovog dela Podrinja. U vreme Rimljana ovaj deo je pripadao rimskoj provinciji Dalmaciji. Prvo naselje zvalo se putna stanica „15 milja“, a najznačanije u Jadru bilo je mesto Genzis. Po predanju, grad je dobio naziv po vinovoj lozi, koja se gajila u ovim krajevima još od trećeg veka nove ere. Loznica se prvi put pominje u povelji kralja Milutina, kada je Katarina, supruga njegovog brata Dragutina, podigla 1317. obližnji manastir Tronošu. Ušla je u sastav Kneževine Srbije za vreme Miloša Obrenovića 1833. godine.

Odlazak do centralnog gradskog jezgra i pešačka tura gradom sa usputnim zaustavljanjima kod bitnih objekata: Spomenika Vuku Karadžiću, Zgrade Stare apoteke, spomenika i parka Jovanu Cvijiću, Vukovog doma za kulturu ( nekadašnje zgrade Ratne siročadi- zadužbina Stake Pejić), Legata i Galerije Miće Popovića, Spomenika Filipu Višnjiću, Crkve Pokrova Presvete Bogorodice. Slobodno vreme za kafu na obali reke Drine.

Polazak za Beograd u večernjim časovima.

Predvidjen vreme dolaska u Beograd u 22:00h.