“Priđi bliže, želim da ti nešto šapnem:Ja sam Golija, prepusti mi se, i dovešću te do svog srca!“  Emira Miličević 

PROGRAM PUTOVANJA

Polazak iz Beograda,  u 06.30h  (sa parkinga iza Hotela Hayat, na okretnicama 35 i 27E, Staro Sajmište, preko puta Gradske kafane) i vožnja preko Čačka i Guče do Ivanjice. Dolazak u centralno jezgro grada, slobodno vreme za kafu i obilazak: Kamenog mosta na reci Moravici, Crkve Sv. Cara Konstantina i Carice Jelene, spomenika đeneralu Draži Mihailoviću i spomenika Revolucije.

Ivanjica se nalazi na jugozapadu Srbije i obuhvata deo Starovlaško- raške visije pod nazivom "Moravički kraj". Varoš nastaje daleke 1833. godine po nalogu kneza Miloša kada je osniva  kapetan Sima Jaković. Ivanjica je administrativni, kulturni i privredni centar opštine, a sa opštinama Lučani, Čačak i Gornji Milanovac čini Moravički okrug. Inače, Ivanjica leži na obali reke Moravice koja izvire na planini Goliji.  

Za posetioce Ivanjice od posebnog interesa je Kameni most na reci Moravici sagradjen od 1904-1906. godine. Predstavlja najveći jednolučni most na Balkanu, sagrađen po principu klinova, bez vezivnog materijala. Električna centrala na Moravici sagrađena je 1911. godine i to je bila sedma hidrocentrala u Srbiji, sa vodopadom koji je vizuelni simbol Ivanjice. Od kulturno-istorijskih spomenika izdvajamo Crkvu Sv. Cara Konstantina i Carice Jelene podignutu 1836-1838. Godine. Zatim, u samom centru grada dva spomenika: Spomenik đeneralu Draži Mihailoviću koji je rođen u Ivanjicic kao i Spomenik Revolucije, delo poznatog likovnog stvaraoca i revolucionara Đorđa Andrejevića – Kuna koji prikazuje ustanak, borbu i pobedu protiv okupatora u II sv.ratu. Slobodno vreme u gradu i nastavak putovanja ka planini Golija uz kratkotrajno zadržavanje u selu Kumanica i obilazak Rimskog mosta.

Rimski most se nalazi u selu Kumanica na 16-tom km jugozapadno od Ivanjice u pravcu prema planini Goliji u blizini stare zapuštene vodenice–potočare. Danas ovaj most koriste samo pešaci, a oko njega se granaju brdski putići od kojih jedan vodi za selo Erčege. Nemoguće je utvrditi ko je i kada podigao ovaj most, ali je nesumnjivo to vešto tvorena i lepa građevina, neobično vitkih i skladnih linija. Pripada tipu lepših turskih mostova. Otvor ovog mosta sličan je jedinom očuvanom otvoru na mostu preko reke Uvac. Sudeći po njegovoj tehnici, on bi mogao biti građen u isto vreme kad i mostovi u Prizrenu, što znači u XV veku. U tradiciji ovog kraja most postoji pod nazivom „Rimski most“, premda u njemu nema ničeg rimskog. Opet, obzirom na stari put, koji je najkraća spona Sandžaka i Srbije, moguće je da u narodu živi pamćenje na ostatke nekog puta iz rimskog vremena, pa se veruje  da je na ovom istom mestu bio i most, pa otuda i ovakva naziv. Nastavak putovanja ka Dajićkom jezeru.

Dajićko jezero je trouglastog oblika, obrazovano je od atmosferskih padavina. Padavine su vremenom obrazovale udubljenje sve do izdana. Jezero i danas vodu dobija najvećim delom od atmosferskih taloga, kao i od kaptiranog izvora. Na izvoru je napravljena česma posvećena Vlastimiru Parezanoviću, pioniru šumarstva u ovom kraju. Veličina jezera je između 10 i 15 metara, mada se menja, tj. nema stalnu veličinu. Za jezero su vezane mnoge legende i predanja, ali i naučni radovi. Pod nazivom Dajićko jezero se prvi put pominje u spisima Josifa Pančića, Nedeljka Košanina i Jovana Cvijića dok je kod meštana bio ustaljen naziv Tičar. Nedeljko Košanin je jedan od prvih naučnika koji je proučio jezero. U vreme njegovih istraživanja 1906. godine, površina vodenog jezera iznosila je 460 m², što predstavlja tek četvrtinu njegove prvobitne površine i jasno ukazuje na ubrzan proces eutrofikacije. Košanin je uz Radovana Ršumovića, odgovoran je što su mnogobrojne legende vezane za jezero razotkrivene. Zimi je jezero pokriveno debelim slojem leda i snega, a leti kao mesto za izlete privlači mnogobrojne turiste iz raznih krajeva. Nastavak putovanja preko Golijske reke do mesta sa koga polazimo na  pešačku turu ka najvišem vrhu planine Golije- Jankovom kamenu.

Golija je bez sumnje jedna od najlepših i šumama najbogatijih planina u Srbiji. To je najviša planina jugozapadne Srbije koja nosi epitet vazdušne banje. Goliju je zbog niza specifičnosti i karakteristika Vlada Srbije proglasila Parkom prirode prve kategorije 2000. godine, da bi je UNESKO kategorisao kao Rezervat biosfere 2001.godine. To je do skora bio jedini rezervat biosfere u Srbiji. Na ovoj planinskoj lepotici nalazi se veliki broj prirodnih retkosti, poput ogromnih površina očuvane životne sredina koja omogućavaju postojanje izuzetno velikog broja različitih vrsta biljnog i životinjskog sveta, brojnih izvora, potoka i reka, ali i tri jezera. Svakako najpoznatije je Dajićko, ali ne manje značajna i zanimljiva su i Košaninova jezera i jezero Nebeska suza na Okruglici. Kao što su i sve druge znamenitosti Golije dar prirode i jezera su – prirodna. Najviši vrh Golije je Jankov kamen (1833 m ), a onda slede: Bojovo brdo (1748 m), Pašina česma ( 1725 m), Radulovac ( 1725 m), Odvraćenica (1674 m), Tičar (1492 m) i drugi. Pešačka tura do najvišeg vrha Golije-Jankovog kamena.

Jankov kamen-vrh(1833m): Na samom vrhu je postavljen repetitor/stanica pored koga se nalazi kameni stub koji je obeležje najviše kote. Malo dalje odatle pogled koji se pruža prema jugu i istoku je fantastičan i upravo sa tog mesta možete videti plodne livade ove planine.

OPIS STAZE/PEŠAČKE TURE DO VRHA- Dužina staze iznosi između 1-2 km u vremenskom trajanju od oko 30 minuta u jednom smeru. Staza vodi makadamskim putem i veoma je laka za savlađivanje. Na određenim mestima pojavljuju se niži vidikovci sa kojih se pruža pogled na prelepu i netaknutu prirodu planinskih pašnjaka Golije.  Slobodno vreme na Jankovom kamenu. Nastavak putovanja ka Odvraćenici gde se nalazi vikend naselje i nekoliko smeštajnih i ugostiteljskih objekata. Slobodno vreme za ručak, šetnju stazom zdravlja  i individualne aktivnosti do polaska za Beograd u večernjim časovima. Predviđeno vreme dolaska u Beograd do 22:00h.