“A sutra ću poći na planinu , neka mi se oči napiju visina i daljina ,
da s' ovim sjajem pođem dalje prema teškim danima”
- Oton Župančič
1.DAN
Polazak iz Beograda u 06.30 vožnja auto putem Miloš Veliki do Kraljeva. Dolazak u Kraljevo oko 08.30. Posle kraće pauze za odmor pešačka tura u centru grada sa obilaskom najznačajnijih kulturnih i istorijskih znamenitosti.
Kraljevo, čuvar doline kraljeva iz dinastije Nemanjića i njihovih veličanstvenih zadužbina Studenice i Žiče dobio je ime po kralju Milanu Obrenoviću. Grad otvorenog srca prepoznatljiv je po ulicama koje se seku pod pravim uglom i po prelepom gradskom trgu na kome dominira "Milutin" - spomenik srpskim ratnicima. Rudo polje a zatim Karanovac, malo naselje nastalo na raskrsnici svih važnih puteva koji spajaju istok i zapad, sever i jug, izraslo je u zanatski , trgovački i kulturni centar regiona tek početkom 18.veka. I iako su i stari Rim i Vizantija kao i najstarija srpska država ostavili svoje tragove na njegovim prostorima najznačajniji svedoci burne prošlosti samog grada na Ibru sačuvani do današnjih dana, su brojni kulturno istorijski spomenici i zdanja iz perioda 18, 19. i 20.veka:
Trg srpskih ratnika i spomenik srpskim ratnicima izginulim u ratovima od 1912. do 1918.godine;Gospodar Vasin konak (1830/31); Adžića kuća – najstariji stambeni objekat u Kraljevu; Narodni Muzej izgrađen 1837. godine-zgrada podseća na monumentalnu arhitekturu javnih objekata u stilu evropske moderne; Saborna crkva Svete Trojice (1822/24); Zgrada okružnog načelstva iz 1853.godine; Crkva spaljivanja moštiju Svetoga Save (Hram Svetog Save) 1995.; Hotel Pariz – izgrađen oko 1881. godine sredstvima više kraljevačkih trgovaca; Nekadašnji Hotel Jugoslavija (1932).;Spomen park žrtvama kraljevačkog oktobra. Nakon posete Kraljevu nastavak putovanja i poseta manastiru Žiča.
“Jedna lepa stara legenda o «sedmovratoj» Žiči pripoveda da je u njoj krunisano sedam kraljeva i da su, prilikom svakog krunisanja, otvarana nova vrata kroz koja je prolazio samo krunisani vladar, pa bi ta vrata potom odmah bila zazidana.”
Žiča se nalazi u plodnoj ravnici, na samo 6 km od Kraljeva prema Mataruškoj Banji. Zadužbina je kralja Stefana Prvovenčanog (1195 – 1223) i jedna je od najvećih svetinja srpskog naroda. Gradnja glavne manastirske crkve Sv. vaznesenja započeta je oko 1206. godine, a završena pre 1217.g., kada je njen ktitor dobio kraljevsku krunu iz Rima. U njoj je prvi srpski arhiepiskop Sava krunisao svog starijeg brata kao prvog srpskog kralja (1217) i posvetio episkope novoosnovanih eparhija. U Žiči su krunisana još dva srpska kralja iz dinastije Nemanjića (1169-1371), Stefanovi sinovi – Radoslav i Vladislav. Od manastirskog kompleksa iz srednjeg veka sačuvane su samo Crkva sv. Spasa i mala crkvica sv.Petra i Pavla. Sve ostale zgrade su novijeg porekla.
Po svojoj arhitekturi Žiča pripada raškoj školi. To je jednobrodna građevina sa polukružnom oltarskom apsidom na istočnoj, spoljnom pripratom sa kulom na zapadnoj i pravouganim pevničkim prostorijama na južnoj i severnoj strani. Nad središnjim delom naosa uzdiže se kupola sa osmougaonim tamburom. Unutrašnju dekoraciju čine freske koje su slabo očuvane, a delo su carigradskih majstora (iz 1219), manje talentovanih provincijskih majstora (1228-1233), a najznačajnije freske su i najmlađe (1309-1316) i nalaze se u glavnom delu crkve (Veliki praznici, scene iz života Hrista, stojeće svetiteljske figure i njihova poprsja). Nastavak putovanja dolinom jorgovana do Jošaničke banje.
Jošanička banja se nalazi na obroncima Kopaonika u dolini reke Jošanice i njene pritoke Samokovke. Leži na nadmorskoj visini od 550 m i ima karakteristike klimatskog lečilišta. Jošanička Banja i njena okolina su bogate zelenilom i šumama u kojima dominira «Banjski borjak» (crni bor na površini od oko 29 ha) koji predstavlja deo posebne prirodne vrednosti, naročito za zdravstvene i rekreativne potrebe. Banjski kompleks je površine 1,2 ha sa funkcijom pasivne rekreacije. Postoje uređene staze za pešačenje za potrebe rekreacije stanovništva i gostiju Jošanička Banja ima 5 izvora mineralnih voda, koji se ubrajaju medu najtoplije u našoj zemlji. Glavni izvor daje 7 litara vode u sekundi i temperature je 78C. Vode Jošaničke Banje pripadaju grupi hipertermi, sadrže natrijum, kalijum, kalcijum, hidrokarbonate, sulfate i fluor. Koriste se u lekovite svrhe pijenjem i u kombinaciji sa hidro-kinezi terapijom i medikamentima.Slobodno vreme u banji za odmor i ručak. Nastavak putovanja do Kopaonika. Dolazak na Ravni Kopaonik u kasnim popodnevnim satima. Smeštaj u hotel JAT apartmani. Slobodno vreme.Večera . Noćenje.
Kopaonik je najduži planinski masiv u Srbiji koji se prostire dužinom od preko 70 kilometara. Njegov najviši deo pomalo liči na kuću ravnog krova pa je zbog toga nazvan Ravni Kopaonik a planinu zbog njene visine često zovu krovom Srbije. Zahvaljujući velikom broju vrhova i idealnoj klimi sa preko 200 sunčanih dana godišnje Kopaonik se razvio u najveći zimski sportski centar u Srbiji. Brojna skijališta, žičare i sportski tereni okruženi su hotelima, apartmanima, vilama, odmaralištima i planinarskim domovima sa različitim pratećim sadržajima za svačiji ukus i džep. Središte turističkih zbivanja na Kopaoniku je upravo Ravni Kopaonik gde se i nalaze najveći i najzanimljiviji sadržaji na nadmorskoj visini od 1780 metara.
Kopaonik ima čak 11 vrhova visine preko 1700 metara, a najviši vrh nalazi se na visini od 2017 metara i dobio je ime po slavnom prirodnjaku Josifu Pančiću koji je po sopstvenoj želji tu i sahranjen. Zahvaljujući veoma burnoj prošlosti u kojoj su na ovoj planini postojali rudnici srebra i drugih ruda Kopaonik je često nazivan imenom Srebrna planina ili Kopalnik odakle i potiče današnje ime. Na obroncima Kopaonika nalazi se srednjevekovno utvrdjenje Koznik koje se vezuje za rasinskog junaka Rajka od Rasine, mada ga narodno predanje često pripisuje i prokletoj Jerini.
Od 1981.godine područje od čitavih 11.810 hektara sastavljeno od 12 rezervata sa preko 1500 biljnih vrsta proglašeno je Nacionalnim parkom. Prepoznatljiv kopaonički pejzaž su guste četinarske šume smrča i jela medju kojima živi i veliki broj životinjskih vrsta. Iako je Kopaonik kao zimski skijaški centar postao veoma poznat i van naše zemlje, poseta tokom letnjeg perioda je poseban doživljaj. Netaknuta priroda, guste četinarske šume, planinski izvori, šumski plodovi, lekovito bilje i vrhovi i vidikovci sa kojih pogled puca na veći deo Srbije privlače ljubitelje pešačenja, planinarenja, ekstremnih sportova kao i sve one koji vole prirodu i osećaj slobode koji ona nudi.
2.DAN
Nakon doručka slobodno vreme za boravak i uživanje na Kopaoniku i individualne aktivnosti ili organizovane zajedničke obilaske:
- Pešačka tura kružnim putem u dužini od oko 6 kilometara od centra naselja do Pančićevog vrha. Staza nije zahtevna i pruža mogućnost uživanja u fantastičnom pogledu na Dolinu sportova, hotele i planinske kuće, naselja u podnožju Kopaonika i na čitav kopaonički masiv sa okolnim planinama. Putnici koji ne žele da pešače do Pančićevog vrha mogu stići žičarom koja kreće iz Doline sportova. Na visini od 2017 metara na mestu gde je po sopstvenoj želji sahranjen Josif Pančić podignut je mali mauzolej. U neposrednoj blizini nalazi se i restoran a posetioci mogu uživati u šetnji utabanim stazama sa kojih se pruža nezaboravan pogled na veliki deo Srbije sve do Kosova. Povratak u naselje, kratak odmor.
- Pešačka tura pored Mašinca u pravcu Malog i Velikog Karamana. Odlazak šumskom stazom do grebena na kome se nalazi bar-restoran. Pauza za odmor i uživanje u pogledu na Pančićev vrh. Dužina staze je oko 2-3 kilometra. Povratak u naselje.
- Pešačka tura kroz borovu šumu do Markovih stena, jedinstvenog lokaliteta na kome se nalazi skupina granitnih blokova težine nekoliko tona. Nije poznato kako i zašto su ove kamene gromade poređane u neobičnom poretku a narodno predanje ih vezuje za Kraljevića Marka i njegovu natprirodnu snagu pa su po njemu i dobile ime. Dužina staze je oko 800 metara. Slobodno vreme do polaska ka Aleksandrovcu u popodnevnim satima. Vožnja kroz aleksandrovačku župu do sela Vitkovo.
Kažu da je još 1904.godine jedan francuski konzul prolazeći putevima aleksandrovačke župe gde su nekada svoje kraljevske vinograde imali Nemanjići i Knez Lazar, toliko bio zadivljen beskrajnim zelenilom da je čitav predeo nazvao srpskom Šampanjom. Na samo 3 kilometra od Aleksandrovca u selu Vitkovo nalazi se vinarija Nika. Domaćinstvo porodice Nikolić koje se proizvodnjom vina bavi više od 100 godina okruženo je sa 9 hektara vinograda. U seoskom domaćinstvu koje se sastoji od nekoliko objekata izgrađenih u stilu tradicionalne srpske arhitekture nalaze se moderna sala za degustaciju sa pogledom na vinograde, uređeno dvorište za odmor i uživanje kao i 2 apartmana za smeštaj i boravak gostiju. Posetioci mogu videti kompletnu opremu za proizvodnju vina i uživati u priči koju pričaju nasmejani domaćini o hamburgu, prokupcu, rizlingu, kaberneu, šardoneu...
Znate li kako nastaje vino?
To su “dugi dani, nedelje, meseci strepnje i iščekivanja...Strah od grada, suše, kiše..Uvek isto pitanje prerano ili prekasno? Novi put u nepoznato i svaki put novi ukus i nova radost!”
Ručak i degustacija vina proizvedenih u vinariji Nika.Slobodno vreme do polaska za Beograd u kasnim popodnevnim satima. Dolazak na mesto polaska oko ponoći.
